Praca z dziećmi niedosłyszącymi i niedowidzącymi charakteryzuje się ograniczoną
możliwością korzystania z kanałów komunikacji. U dzieci niedosłyszących mowa zazwyczaj rozwija się
wolnej, co wymaga korzystania w dużej mierze z percepcji wzrokowej, zamiast słuchowej, z
wykorzystaniem różnych metod komunikacji alternatywnej. Podobnie, u dzieci z afazją motoryczną -
czyli zaburzeniem rozwoju mowy, co ma swoje przyczyny w dysfunkcji na poziomie mózgu. Dzieci z
afazją mogą mieć ograniczone słownictwo, nie będąc w stanie wypowiedzieć niektórych lub
większości słów lub ich mowa jest na tyle niewyraźna, że występują trudności w zrozumieniu dzieci,
mimo że prezentują one intencję komunikacyjną. Metody komunikacji alternatywnej używane są w
celu wspomagania (a nie zastępowania) rozwoju mowy oraz w celu ułatwienia dziecku komunikacji z
otoczeniem oraz poprawienia jego komfortu. W przypadku niepełnosprawności ruchowych, głównym
zadaniem psychologa jest wspieranie rozwoju samooceny oraz praca nad kształtowaniem
pozytywnego obrazu siebie w celu niwelowania psychologicznych skutków niepełnosprawności.
Autyzm oraz zespół Aspergera są często opisywanie wspólnie, występują pewne objawy, które są
podobne w tych zaburzeniach, jednak dzieci z zespołem Aspergera i autyzmem mogą mieć zupełnie
różne cechy. Oba te zaburzenia charakteryzują się, między innymi utrudnionym rozumieniem sytuacji
społecznych z powodu innej pracy mózgu oraz nietypowym przetwarzaniem niektórych informacji czy
bodźców na poziomie neuronowym. Jest to największym wyzwaniem dla psychologa. Dzieci z
autyzmem czy zespołem Aspergera mogą mieć trudności z rozumieniem codziennych sytuacji,
komunikatów metaforycznych, niewerbalnych, niejasnych lub niestałych czy nieprzewidywalnych
(stąd silna preferencja stałości) i z tego powodu mogą reagować w nieadekwatny lub po prostu inny
niż osoby „neurotypowe” sposób.